| nazwa naukowa i autor: |
Akebia quinata (Thunb.)Decne. |
| odmiana: |
|
| rodzina: | Lardizabalaceae |
cechy  |
wymagania |
wysokość x szerokość
wzrost
płeć | 12 x ... m.
  |
strefa klimatyczna:
| usda 4-8
 |
| zalety | wiatr |  |
ocena jadalności
(0=niejadalne-5=pyszne) | 4 |
wilgoć:
struktura gleby: | 
    |
ocena właściwości leczniczych
(0=żadne-5=bardzo dobre) | 2 |
żyżność gleby:
odczyn gleby: |   
   |
| dalsze korzyści: |   |
stanowisko: |    |
| wady | Miejsce rośliny w ogrodzie |
Znane ryzyka:
Nie ma znanych ryzyków |  |
pole - przy wodzie
pole - południowy szpaler
razem 7 szt. |
| miesiące kiedy roślina ma: liście |
I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII |
| kwiaty |
| | | | | | | | | | | |
| dojrzałe owoce |
| | | | | | | | | | | |
Źródło: Plants For A Future (PFAF) Chris Marsh (Secretary), 9 Priory Park Road, Dawlish, Devon EX7 9LX
Ikonki oraz pomysł na grafikę: Internetowa Baza Roślin (IBRO).
Informacja od dostawcy: Ogrodnick
b.d.
Informacje od dostawcy Kiełkowski:
Szybko rosnące pnącze owijające się wokół podpór. Dorasta do 5-10 m wysokości, wytwarzając rocznie 1-3 m przyrosty.
Liście ciemnozielone, błyszczące, bardzo dekoracyjne - złożone z 3-5 listków, półzimozielone, opadają dopiero po silnych mrozach. Już przy pierwszych przymrozkach wybarwiają się na purpurowo. Od kwietnia na pędach pojawiają się przepiękne kwiaty. Jest to roślina rozdzielnopłciowa, jednopienna, co oznacza, że na jednym krzewie pojawiają się osobno kwiaty męskie i żeńskie. Zebrane są w nieduże grona składające się z większych (2-3 cm średnicy), czekoladowopurpurowych kwiatów żeńskich i mniejszych (0,5-1 cm) różowych kwiatów męskich. Kwiaty wydają przyjemny korzenny zapach, co stanowi dodatkową atrakcję, gdy akebia rośnie w pobliżu okna, furtki lub oplata altanę.
Niewątpliwym walorem dekoracyjnym są również dojrzewające w październiku niezwykłe owoce przypominające kształtem grube parówki. Są to podłużne jagody długości 10-13 cm, zebrane najczęściej po 2-3 (czasem dużo więcej) w owocostany. Z zewnątrz są fioletowe, a po dojrzeniu pękają odsłaniając biały miąższ z czarnymi pestkami. Miąższ nadaje się do jedzenia - jest smaczny, słodki, z melonowatym posmakiem. Zapylenie krzyżowe znacznie zwiększa ilość zawiązywanych owoców, dlatego warto sadzić dwie odmiany obok siebie.
Jest pnączem mrozoodpornym, o wysokiej tolerancji co do warunków uprawy. Nie lubi cienia i bezpośredniego, silnego słońca w południe. Rosnąć może na każdej przeciętnej glebie.
|
|
|
Najnowsze zdjęcie (27-VIII-2020)
Cztery sadzonki otrzymano dnia 23-X-2015 r. od dostawcy Ogrodnick.
Południowa sadzonka. Patyki, plecione w siatce mają chronić od słońca na wiosnę. Wiadro bez dna również.
Druga sadzonka.
Północno-wschodnia sadzonka.
Północno-zachodnia sadzonka.
Wiosną 2017 r. akebie stały w wodzie. Północno-wschodnia sadzonka zgniła, pozostałe rozwinęły się z opóźnieniem. Tylko południowa, trochę wyżej stojąca sadzonka (w wiadrze) rosła normalnie.
Północna akebia sadzono na południowej stronie szpaleru. To nie dobrze, bo nie mogła znaleźć siatki. Wschodnie sadzonki też sadzono zbyt daleko od siatki. Pełzały się po ziemi.
Południowa roślina puszczała gałęzie przez siatkę na wał w bindaży, w 2019 r. Tam spinała się do góry. W czerwcu, sztorm przewracał stodołę. To dało możliwość przedłużania szpalerów. Tę pracę wykonano w okresie zimowym. Przy tej okazji przygotowano miejsce na cztery dodatkowe akebie.
Te nowe sadzonki otrzymano dnia 19-II-2020 r. od dostawcy Kiełkowski.
Sadzono je przy południowym szpalerze. Rosną tam dobrze, jak widać na zdjęciu z 27. sierpnia (patrz początek tej strony).
Na wiosnę 2020 roku, nie było śladu południowej Akebii z 2015 r. ale jej odnóżka na wale rozwinęła się. Pozostałe dwie rośliny pełzały w trawie. Wtedy kupiono łuki do pnączy i stawiono je przy akebiach. Od tego momentru, rośliny zaczęły szybko rosnąć, nareście. |