Opis i cechy	Historia i zdjęcia
nazwa naukowa i autor: Diospyros virginiana L. odmiana: rodzina: Ebenaceae cechy wymagania wysokość x szerokość  wzrost  płeć  20 x ... m. strefa klimatyczna:    usda 6-10   zalety wiatr    ocena jadalności  (0=niejadalne-5=pyszne)  5 wilgoć:  struktura gleby:  ocena właściwości leczniczych  (0=żadne-5=bardzo dobre)  1 żyżność gleby:  odczyn gleby:  dalsze korzyści:  stanowisko: wady Miejsce rośliny w ogrodzie Znane ryzyka: Nie ma znanych ryzyków        pole - południowy sad      razem 2 szt. miesiące kiedy roślina ma: liście I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII kwiaty                       dojrzałe owoce                     Źródła: Większość danych w rubryce Opis i cechy pochodzi z portalu Plants For A Future (PFAF) Chris Marsh (Secretary), 9 Priory Park Road, Dawlish, Devon EX7 9LX. Gdzie to możliwe, prezentowano własne obserwacje. W przypadkach kiedy nie ma własnych doświadczeń (niedawno sadzone rośliny) ani danych z PFAF, sięgano po następujące źródła: Strona holenderskiej szkółki Halesia. Portal Atlas-roślin.pl, autorstwa Marka Snowarskiego. (?) oznacza brak rzetelnych danych. Ikonki oraz pomysł na grafikę: dawny portal Internetowa Baza Roślin - IBRO (domena wygasła w 2017 r.) Informacja od dostawcy: Ogrodnick Hebanowiec wirginijski, hurma wirginijska (Diospyros virginiana) występuje w środkowej i wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Hebanowce wirginijskie rosną powoli, w sprzyjających warunkach mogą być 20-metrowymi drzewami, na glebach suchych i ubogich wyrastają w kilkumetrowe krzewy. Koronę mają w młodości stożkowatą z czasem zaokrągloną, owalną. W USA hebanowce wirginijskie są rozpowszechnione jako drzewa owocowe. Kuliste owoce odmian uprawnych mają do 5 cm. średnicy, do złudzenia przypominają spotykane w naszych sklepach 'Kaki' czyli owoce hebanowca wschodniego Diospyros kaki. Owocują obficie już 5-6 letnie drzewka, mające często niewiele ponad metr wysokości - ale, jako że hebanowce są dwupienne, tylko egzemplarze żeńskie. Jak u wszystkich hebanowców, owocują również 'panie' rosnące samotnie. Owoce powstałe z niezapylonego kwiatu nie mają pestek - właśnie takie 'kaki' można kupić w sklepach. Typowe owoce hurmy wirginijskiej są trochę większe od owoców hurmy kaukaskiej - mają zwykle 2,5-3 cm średnicy. Jeśli jesień jest chłodna i krótka, wtedy owoce nie zdążą dojrzeć, są bardzo cierpkie - jadalne i smaczne robią się po przemrożeniu. Można je zerwać i włożyć na pewien czas do zamrażarki, można je również zbierać - już smaczne - po pierwszych mrozach (owoce pozostają na drzewkach długo po opadnięciu liści). W pełni dojrzałe owoce można jeść na surowo, suszone dodaje się do ciast. Starzy amerykanie dodawali do nich chmiel oraz kukurydzę lub otręby pszenne - po przefermentowaniu uzyskiwali 'piwo'. Z pięknych, ciemnozielonych i lśniących liści można parzyć smaczne i bogate w witaminę C 'herbatki'. Jesienią hebanowce wirginijskie przebarwiają się na barwy od żółtej po jaskrawoczerwoną, często bardzo efektownie. Bardzo cenne jest ciemnobrązowe, prawie czarne drewno (takie bywa u stuletnich drzew). uprawa: Hebanowce wirginijskie doskonale rosną w cieniu, ale lepiej je sadzić na stanowiskach słonecznych -wtedy mogą się przebarwiać jesienią nawet tak pięknie jak drzewko na zdjęciu obok. W swojej ojczyźnie hebanowce to zasiedlające nieużytki rośliny pionierskie, są niewybredne co do gleby i bardzo odporne na suszę. Kiełkujące z nasion roznoszonych przez zwierzęta bywają chwastami na polach i pastwiskach. Gleba nie powinna być jednak podmokła (korzenie zalane przez dłuższy czas wodą zamierają)) albo bardzo kwaśna. Dorosłe drzewa są zupełnie odporne na mrozy. Młode są nieco wrażliwe, rosnące na glebach żyznych i wilgotnych (w takich warunkach długo rosną jesienią i słabiej drewnieją) podczas surowych zim mogą trochę ucierpieć. Nie lubią przesadzania.	Najnowsze zdjęcie (24-VII-2022) 2015 Pięć sadzonek otrzymano dnia 23-X-2015 r. od dostawcy Ogrodnick. Sadzono je na południowy sad. Aby je dobrze rozpoznać, oznaczono je szerokim kawałkiem białej taśmy samoprzylepnej. Na poniższym zdjęciu z 28 listopada znajdują się trzy wschodnie rośliny. W grudniu 2015 r. norniki przegryzły wschodnią sadzonkę.
2016 Wiosną okazało się, że dwie zachodnie sadzonki nie przeżyły ataki szkodników. Na zdjęciu robione 25 lutego widać szkodę. Zdjęcia z dnia 19-VIII-2016 r. pokazują pozostałe trzy (wschodnie) sadzonki. Z pozostałych, najbardziej zachodnia sadzonka. Środkowa sadzonka. Wschodnia sadzonka odżyła z trudem. 2017-2018 Pozostałe trzy sadzonki rozwinęły się słabo. Wschodnia sadzonka, która była uszkodzona przez norników, nie przeżyła zimę. W 2018 r. sadzono hebanowiec lotus na jej miejsce. 2019-2022 Dwie pozostałe sadzonki zaczęły rosnąc w 2019 r. Nareszcie. W 2020 r. były 110 i 135 cm wysokie i w 2021 r. obie mierzyły 175 cm. W 2022 roku rośliny uległy odbiciu. Z powodu suszy uschły korony, zwłaszcza rośliny południowej. Północny hebanowiec cierpiał mniej, ponieważ rośnie wśrod wysokiej trawy. W sierpniu zielone liście osiągnęły wysokość 70 i 160 cm.
bongerd.pl	ogród jadalny

Data ostatniej zmiany 08-03-2023 r.