nazwa naukowa i autor: |
Aronia prunifolia (Schneid.)Graebn. |
odmiana: |
Viking |
rodzina: | Rosaceae |
cechy |
wymagania |
wysokość x szerokość wzrost płeć | 3 x 2,5 m.
|
strefa klimatyczna: | usda 4-8 |
zalety | wiatr |   |
ocena jadalności  (0=niejadalne-5=pyszne)  | 2 |
wilgoć:  struktura gleby:  | |
ocena właściwości leczniczych  (0=żadne-5=bardzo dobre)  | 0 |
żyżność gleby:  odczyn gleby:  | |
dalsze korzyści:  | |
stanowisko: | |
wady | Miejsce rośliny w ogrodzie |
Znane ryzyka: Nie ma znanego ryzyka. | |
pole - wewnętrzny żywopłot razem 10 szt. |
miesiące kiedy roślina ma: liście |
I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII |
kwiaty |
| | | | | | | | | | | |
dojrzałe owoce |
| | | | | | | | | | | |
Źródła:
Większość danych w rubryce Opis i cechy pochodzi z portalu Plants For A Future (PFAF) Chris Marsh (Secretary), 9 Priory Park Road, Dawlish, Devon EX7 9LX.
Gdzie to możliwe, prezentowano własne obserwacje.
W przypadkach kiedy nie ma własnych doświadczeń (niedawno sadzone rośliny) ani danych z PFAF, sięgano po następujące źródła:
Strona holenderskiej szkółki Halesia.
Portal Atlas-roślin.pl, autorstwa Marka Snowarskiego.
(?) oznacza brak rzetelnych danych.
Ikonki oraz pomysł na grafikę: dawny portal Internetowa Baza Roślin - IBRO (domena wygasła w 2017 r.)
Informacja od dostawcy: Kiełkowski Krzew o wysokości 1,5-2 m, dość słabo rosnący. Ulistnienie od średnio do ciemnozielonego, błyszczące. Owoce czarne, duże, nawet do 1 cm długości, połyskujące, większe od owoców czarnej porzeczki, w smaku słodkawo-orzeźwiające. Owoce mogą być zbierane stopniowo, gdyż utrzymują się na krzewie stosunkowo długo bez oznak gnicia i przejrzewania. Czas zbiorów przypada na okres od sierpnia do października. 'Viking' jest odmianą plenną. Polecana na stanowiska słoneczne lub częściowo zacienione. Aronia jest rośliną bardzo tolerancyjną co do rodzaju gleby, odporną na szkodniki i choroby. Mrozoodporność -30°C.
|
|
|
Najnowsze zdjęcie (16-V-2022)
2017Dziesięć sadzonek otrzymano dnia 6-X-2017 r. od dostawcy Kiełkowski.
Sadzono je jako zachodnia część wewnętrznego północnego żywopłotu na polu. |