Opis i cechy	Historia i zdjęcia
nazwa naukowa i autor: Elaeagnus multiflora Thunb. odmiana: rodzina: Elaeagnaceae cechy wymagania wysokość x szerokość  wzrost  płeć  3 x 2 m. strefa klimatyczna:    usda 5-9   zalety wiatr    ocena jadalności  (0=niejadalne-5=pyszne)  5 wilgoć:  struktura gleby:  ocena właściwości leczniczych  (0=żadne-5=bardzo dobre)  2 żyżność gleby:  odczyn gleby:  dalsze korzyści:  stanowisko: wady Miejsce rośliny w ogrodzie Znane ryzyka: Nie ma znanych ryzyków        pole - wewnętrzny żywopłot      razem 8 szt. miesiące kiedy roślina ma: liście I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII kwiaty                     dojrzałe owoce                     Źródła: Większość danych w rubryce Opis i cechy pochodzi z portalu Plants For A Future (PFAF) Chris Marsh (Secretary), 9 Priory Park Road, Dawlish, Devon EX7 9LX. Gdzie to możliwe, prezentowano własne obserwacje. W przypadkach kiedy nie ma własnych doświadczeń (niedawno sadzone rośliny) ani danych z PFAF, sięgano po następujące źródła: Strona holenderskiej szkółki Halesia. Portal Atlas-roślin.pl, autorstwa Marka Snowarskiego. (?) oznacza brak rzetelnych danych. Ikonki oraz pomysł na grafikę: dawny portal Internetowa Baza Roślin - IBRO (domena wygasła w 2017 r.) Informacja od dostawcy: Wyszomirski Krzew lub niewielkie drzewko o wysokości od 2-5 m wysokości i pniu do 30 cm średnicy. Kolor kory jest jasno-brązowy. Liście lancetowate na wierzchu ciemno-zielone a od spodu srebrzyste z brązowo pomarańczowymi kropkami. 3-10cm długości 2-3cm szerokości. Kwitnie od kwietnia do maja. Owoc jajowaty czasami kulisty, czerwony, jadalny, na długich ogonkach. Dojrzewa w lipcu ma właściwości lecznicze. Gleba: Nie ma specjalnych wymagań Zastosowanie: Jebrny. Jadalne owoce, miododajne kwiaty. Stanowisko: Słoneczne Mrozoodporność: Bardzo dobra	Najnowsze zdjęcie (17-IX-2022) 2016 Osiem bardzo małych sadzonek otrzymano dnia 20-X-2016 r. od dostawcy Wyszomirski Sadzono je w rzędzie oliwników, t.j. wewnętrzny północny żywopłot na polu.
2017 Od lutego do kwietnia 2017 r. oliwniki stały w wodzie. Wszystkie sadzonki wielokwiatowe wytrzymały te trudne warunki i rozwinęły się dobrze. 2018 W 2018 r. najbardziej wschodnia sadzonka wchodziła późno w wegetacji i nie rosła dobrze. Pozostałe oliwniki wielokwiatowe rosły pomyślnie. 2019 Poniższe zdjęcia robione były dnia 18-X-2019 r. kiedy dwa pierwsze krzewy owocowały. Owoce były bardzo małe i raczej suche ale przyjemnie słodkie. Na zdjęciu od prawej widać jeszcze dwa owoce oliwnika baldaszkowego, które były dużo większe. 2020 W maju i kwietniu wszystkie oliwniki kwitły. Tylko jedna roślina nie owocowała. Najwyższy krzew miał 250 cm wzrostu; najniższy oliwnik (wschodni) tylko 100 cm. 2021 W tym roku cztery oliwniki nie kwitły i nie owocowały. Krzew, który w poprzednym też nie owocowal, zachorowal i miał w wrześniu zielone liście do 155 cm wysokości. Był o 70 cm niższy niż przedtem. Pozostałe oliwniki mierzyły 200-360 cm. Na zdjęciu z dnia 29 sierpnia widać jeden z obficie owocujących krzewów. 2022 W tym bardzo suchym i upalnym roku połowa oliwników chorowało. Na zdjęciu z dniu 17 września widać takiego. Bujnie rósł i owocował od dołu, lecz w środku miał nagą, martwą, pierwotną koronę. Dwie rośliny nie kwitły. W sierpniu zielone części oliwników osiągnęły wysokość 220 do 320 cm.
bongerd.pl	ogród jadalny

Data ostatniej zmiany 08-03-2023 r.