| nazwa łacińska i autor: |
Diospyros virginiana L. |
| odmiana: |
Virginiana |
| rodzina: | Ebenaceae |
cechy  |
wymagania |
| wysokość x szerokość 20 x m. |  pokrój |
strefa klimatyczna | usda 6-10  |
| pożytek: | |
stanowisko: |    |
ocena jadalności
(0=niejadalne-5=pyszne) | 5 |
wilgoć:
struktura gleby: |  
    |
ocena właściwości leczniczych
(0=żadne-5=bardzo dobre) | 1 |
żyżność gleby:
odczyn gleby: |   
   |
| miesiące kiedy roślina ma: liście |
I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII |
| kwiaty |
| | | | |  | | | | | | |
| dojrzałe owoce |
| | | | | | | | |  | | |
Źródło: Plants For A Future (PFAF) Chris Marsh (Secretary), 9 Priory Park Road, Dawlish, Devon EX7 9LX
Ikonki oraz pomysł na grafikę: Internetowa Baza Roślin (IBRO).
Informacja od dostawcy: Ogrodnick
Hebanowiec wirginijski, hurma wirginijska (Diospyros virginiana) występuje w środkowej i wschodniej części Stanów Zjednoczonych.
Hebanowce wirginijskie rosną powoli, w sprzyjających warunkach mogą być 20-metrowymi drzewami, na glebach suchych i ubogich wyrastają w kilkumetrowe krzewy. Koronę mają w młodości stożkowatą z czasem zaokrągloną, owalną. W USA hebanowce wirginijskie są rozpowszechnione jako drzewa owocowe. Kuliste owoce odmian uprawnych mają do 5 cm. średnicy, do złudzenia przypominają spotykane w naszych sklepach 'Kaki' czyli owoce hebanowca wschodniego Diospyros kaki. Owocują obficie już 5-6 letnie drzewka, mające często niewiele ponad metr wysokości - ale, jako że hebanowce są dwupienne, tylko egzemplarze żeńskie. Jak u wszystkich hebanowców, owocują również 'panie' rosnące samotnie. Owoce powstałe z niezapylonego kwiatu nie mają pestek - właśnie takie 'kaki' można kupić w sklepach. Typowe owoce hurmy wirginijskiej są trochę większe od owoców hurmy kaukaskiej - mają zwykle 2,5-3 cm średnicy. Jeśli jesień jest chłodna i krótka, wtedy owoce nie zdążą dojrzeć, są bardzo cierpkie - jadalne i smaczne robią się po przemrożeniu. Można je zerwać i włożyć na pewien czas do zamrażarki, można je również zbierać - już smaczne - po pierwszych mrozach (owoce pozostają na drzewkach długo po opadnięciu liści). W pełni dojrzałe owoce można jeść na surowo, suszone dodaje się do ciast. Starzy amerykanie dodawali do nich chmiel oraz kukurydzę lub otręby pszenne - po przefermentowaniu uzyskiwali 'piwo'. Z pięknych, ciemnozielonych i lśniących liści można parzyć smaczne i bogate w witaminę C 'herbatki'. Jesienią hebanowce wirginijskie przebarwiają się na barwy od żółtej po jaskrawoczerwoną, często bardzo efektownie. Bardzo cenne jest ciemnobrązowe, prawie czarne drewno (takie bywa u stuletnich drzew).
uprawa:
Hebanowce wirginijskie doskonale rosną w cieniu, ale lepiej je sadzić na stanowiskach słonecznych -wtedy mogą się przebarwiać jesienią nawet tak pięknie jak drzewko na zdjęciu obok. W swojej ojczyźnie hebanowce to zasiedlające nieużytki rośliny pionierskie, są niewybredne co do gleby i bardzo odporne na suszę. Kiełkujące z nasion roznoszonych przez zwierzęta bywają chwastami na polach i pastwiskach. Gleba nie powinna być jednak podmokła (korzenie zalane przez dłuższy czas wodą zamierają)) albo bardzo kwaśna. Dorosłe drzewa są zupełnie odporne na mrozy. Młode są nieco wrażliwe, rosnące na glebach żyznych i wilgotnych (w takich warunkach długo rosną jesienią i słabiej drewnieją) podczas surowych zim mogą trochę ucierpieć. Nie lubią przesadzania.
|
|
|
Pięć sadzonek otrzymano dn. 23-X-2015 r. od dostawcy Ogrodnick.
Sadzono je przy południowej granicy, cztery na wschodu pola, piątą na zachodu bindaży.
W grudniu 2015 r. norniki przegryzły wschodnią sadzonkę.
Wiosną 2016r. okazało się, że dwie zachodnie sadzonki nie przeżyły atak pędraków.
Zdjęcia z dn. 19-VIII-2016 r. pokazują pozostałe trzy - wschodnie sadzonki.
Z pozostałych, najbardziej zachodnia sadzonka.
Środkowa sadzonka.
Wschodnia sadzonka odżyła z trudem.
W 2017 r. pozostałe trzy sadzonki rozwinęły się słabo. |