Teren

Działka ma powierzchnię 70 arów (0,7 ha), szerokość jest około 26 m, północna granica ma 280 m. długości i południowa 250 m.
Od zachodu graniczy się z drogą wiejską, od północy z gospodarstwem hodowli bydła mlecznego (siedlisko i pastwisko), od wschodu z drogami gminnymi i od południa z odpuszczonym gospodarstwem z starym sadem.

Mapka zasadzonych roślin

Odróżniamy pięć części terenu od zachodu do wschodu: podwórko, pole, bindaż, rów oraz pastwisko. Jadalny ogród powstanie przede wszystkim na częściach nazywane "pole" oraz "bindaż".
 

Podwórko

Podwórko ma powierzchnię 21 arów. Znajdują się tu dom, garaż, chlewy, altana, ul, studnia i poidło. Do 2019 r. była tu też stodoła, którą sztorm zawalił i z której został tylko fundament. Od marca 2016 r. jest tu mały inspekt z specjalnym systemem nawodnienia.
Dom otoczony jest trawnikiem i ogrodem tradycyjnym. Są tu stare drzewa i krzewy owocowe i ozdobne.
Podwórko jest najwyższą częścią działki (116 m nad poziomem morza). Za wyjątkiem strony wschodniej, gdzie stała stodoła, otoczone jest płotami, krzakami i budynkami które chronią od wiatrów. Gleba jest uboga: klasy VI.
 

Pole

Pole ma powierzchnię 17 arów. Jest tam spadek w kierunku północno-wschodnim o cały metr, tj. 1,4%. Gleba jest klasy V.
Pole projektowane jest na uprawę stosunkowo delikatnych roślin. Miało chronienie od wiatrów od zachodu przez stodołę i skład drewna i od południa przez sąsiedni sad, który też rzucił cień na południowy brzeg. Od wiatrów północnych i wschodnich nie było ochrony. Dlatego pierwsze zasadzenie, już w maju 2015 r., miało tworzyć chroniący żywopłot wzdłuż północnej granicy.
Jesienią 2015 r. powstała pierwsza część wysokiego o dwa metry szpalera, w północno-wschodnim kącie pola. Na tym najniższym miejscu, ziemia latem nie wysychała. Sadzono tam aktinidie i akebie, które potrzebują więcej wody niż pozostałe rośliny. Do końca 2015 r. szpaler został rozszerzony w kierunku stodoły, otaczając zaciszne miejsce na uprawy polne.
Na wiosnę, aktinidie stały pod wodą i zgniły. Latem panowała susza. Aby móc regulować nawodnienie, budowano zbiornik wody na najniższej części pola w maju 2018 r.
 

Bindaż

Bindaż - środkowa część działki - ma powierzchnię 10 arów. Teren ma spadek o pół metra w kierunku północno-wschodnim i jego najniższa część leży na 114,5 metrów. Gleba jest klasy V.
Na tej części działki projektowano sad, przez którego prowadzi alejka w formie klasycznej bindaży z dereni. Ten 40 metrów długi tunel zieleni miał być ozdobnym przedłużeniem żywopłotu wzdłuż północnej granicy pola i tak samo chronić rośliny na polu od zimnych północnych i wschodnich wiatrów. Przebieg alejki widać na zdjęciu po lewej stronie. Jest to widny pas z łagodnym zakrętem w środku.
Warunki klimatyczne nie przyjęły rozwój dereni, które miały tworzyć klasyczną bindaż. Ze stu, 30 cm wysokich roślin, sadzonych w 2015 r. zostało tylko 59 sztuk, z których 9 sadzonek było nawet mniejszych od chwili sadzenia. Żadna nie rosła wyżej niż półtora metra. Z tego wynika, że derenie nie mogą służyć jako wiatrochron.
Aby rośliny na polu chociażby czasowo chronić przed wiatrem, robiono metr wysokie wale z ziemi wzdłuż alejki oraz wzdłuż wschodniego szpaleru na polu. Na dodatek, na tych walach sadzono silne krzewy owocowe.
Z obydwie strony alejki sadzono tu drzewa na sad; na jednej połowie, mianowicie na wschód od zakrętu, są to różne drzewa orzechowe. Na drugiej połowie rosną rzadko uprawione drzewa owocowe jak: uszlachetnione derenie, świdośliwy, hebanowce, nieszpułki i morwy.
 

Rów

Rów - najniższa część działki - ma powierzchnię 10 arów. Ta część leży w niemal otwartej przestrzeni. Od południowego wschodu przez centrum do północy płynnie strumyk który ma swoje źródło na pastwisku sąsiada i wpływa do Piasiecznicy. W środku tej części, na poziomie 114 m, jest przejście (zob. zdjęcie). Gleba jest klasy V. Rośnie tu trawa i sąsiad wypasa tu bydło.
 

Pastwisko

Pastwisko ma powierzchnię 22 arów. Rośnie tu trawa i sąsiad wypasa tu bydło. Ta część leży w całkiem otwartej przestrzeni. Od wschodu graniczy się z żwirówką do Sztrałek i od południowym wschodu z asfaltówką z Baranowa do Kadzidła.
Przy żwirówce znajduje się najlepsza gleba z całego terenu: pięć arów klasa IVb. Problem z tym, że jest to daleko od domu. W okresach suszy nie sposób tu podlewać. Reszta pastwiska jest ziemia klasy V. Poziom terenu przy wschodniej granicy jest 115 metrów. Spadek w kierunku rowu wynosi 1,5 procent.