Rozpoznawanie iglaków

Teren leży w środku wsi Jeglijowiec, gmina Kadzidło. Nazwa wsi pochodzi od kurpiowskiego wyrazu jeglyja - świerk¹. Końcówka -wiec może pochodzić od wyrazu wieść w znaczeniu prowadzić w jakimś kierunku lub przesuwać czymś po jakiejś powierzchni. Można przepuścić, że na tym miejscu prowadziła droga po okrąglakach iglastych do Kadzidła przez bagienne koryto rzeczki Piasecznia.
Czy herb gminy symbolizuje takie połączenie, czy raczej żywicę, która płynnie ze świerków i z której pochodzą kadzidło i bursztyn?
Tak czy inaczej, drzewa iglaste były i są cenne w tym rejonie.

Żywopłot iglasty

Kiedy kupiono siedlisko, prezentowało się za tradycyjnym płocie z sztachet przed młodym żywopłotem iglastym.
Zdjęcie z 15-XI-2014 r. (lewo) pokazuje północną część żywopłotu od strony domu (wschód). Dwa wysokie świerki stoją za ogrodzeniem, na drugej strony ulicy.
Na zdjęciu z 21-XII-2014 r. (prawo) widać wjazd i południową część tego ogrodzenia od strony ulicy (zachód).
Na zdjęciu północnej części ogrodzenia z 10-X-2015 r. (lewo) lepiej widać, jak małe były drzewka jeszcze.

Na tych zdjęciach widać, że żywopłot składa się z różnych drzew.

• Przy bramie stoją trzy srebrzyste drzewa z kłującymi igłami. To niewątpliwie świerki kłujące (Picea pungens).
• W środku północnej części żywopłotu rośnie drzewo, które się też odróżnia kolorem. To wydało się być jodła jednobarwna (Abies concolor)
• Drzewo obok furtki skojarzono z jodłą Veitcha (Abies veitchii).
• Sześć innych osobników można tylko odróżnić z bliska. One mają troszeczkę jaśniejszy kolor i na gałązkach mają więcej igieł na wierchu. Te drzewa skojarzono ze świerkiem białym (Picea glauca).
• Pozostałe 15 drzew to świerki pospolite (Picea abies).

Tak to wyglądało, póki nie było szyszek. Te pojawiły się dopiero w 2019 r. Wisiały - a nie stanęły - na gałęziach rzekomych jodłach. Więc te drzewa musiały być świerki.
Ale jakie?

Literatura

Księgozbiór własny i w okolicznych bibliotekach nie wystarczy, aby znaleźć odpowiedz na to pytanie. Lepiej szukać w sieci.

Amerykańskie stowarzyszenie miłośników iglaków ma w swojej bazie danych 39 rodzajów świerków, w 652 odmianach². Tam można rozpoznawać świerki na podstawie zdjęć, szkiców i opisów kilkunastu cech. Informacje podane są na odrębnych stronach, dla każdego rodzaju oddzielnie. Nie ma możliwości tworzenia tablic porównawczych. Z tej bazy danych, łatwo przekonać się, że rozpoznawanie iglaków jest niezmiernie trudne. Jedyna pociecha jest fakt, że duża większość odmian to rośliny karłowate, wolno rosnące. Rośliny tworzące żywopłot, natomiast, rosną bardzo szybko.

Aby nie błądzić za bardzo, najpierw korzystano z klucza do iglaków w herbarium uniwersytetu z Wisconsin Green Bay³.

Teraz wygląda na to, że rzekoma jodła jednobarwna to świerk serbski (Picea omorika) i rzekoma jodłą Veitcha to świerk Schrenka (Picea schrenkiana). Nazwy pozostałych świerków wydają się słuszne ale te drzewa jeszcze nie owocowały. Więcej pewności będziemy mieli, kiedy i te drzewa mają szyszki.

 
Poniżej są zdjęcia takich detali tych drzew w żywopłocie